10 Joer no der Studie iwwert Autoritéit a Famill huet en internationalen an interdisziplinären Grupp vu Fuerscher sech nach emol méi direkt der Fro vum autoritären Charakter consacréiert.
Des Etüd, déi zwar säit hirer Verëffentlechung ëmmer erëm kritiséiert gouf, gehéiert trotzdeem haut nach zu den meescht zitéierten Texter an der Soziologie.
Die Wiederkehr der Zensur mit Schlagstöcken und Tränengas dürfte niemandem, auch denjenigen die nichts zu sagen haben, entgangen sein.
Neben der autoritären Zensur gibt es aber auch die wohlbekannte sanfte Zensur. Das Problem mit dieser ist, dass sie durchaus rational, verständnisvoll und nur mit besten Absichten daher kommt. In den westlichen Demokratien spricht sie meist mit der vernünftigen Stimme der ökonomischen Notwendigkeiten und der gesellschaftlichen Sicherheit.
No baussen ass en autoritäre Charakter liicht ze klassifizéieren an ze beobachten. Mee domat ass nach net erkläert, wéi e vu banne funktionéiert.
Wéi tickt also eng autoritär Perséinlechkeet?
Den Erich Fromm stäipt sech, bei senger Erklärung, zum groussen Deel op dem Freud seng psychoanalytesch Theorie. Déi deelt d’Séil no verschiddenen, charakteristesche Funktiounen an.
Dans un article du New York Times, datant de mars 2017, le psychanalyste américain Joel Whitebook proposait une lecture intéressante du phénomène Trump.
Whitebook, l’un des rares analystes introduits à la « théorie critique » (facture francfortoise), est surtout connu en Europe pour sa discussion de la politique de la reconnaissance de Axel Honneth.
Moins connu est le fait que Whitebook représente également l’un des rares psychanalystes à formuler des avis informés sur des questions politiques et sociales actuelles.
Quand André Gorz publie « L’écologie politique entre expertocratie et autolimitation » en 1992, il n’en est pas à son premier essai sur l’écologie.
Comme le rappelle Christophe Gilliand dans sa préface à la nouvelle édition du texte de Gorz, parue en avril 2019, l’article « constitue la somme d’un engagement intellectuel courant sur une trentaine d’années ».
La perspective de Gorz peut étonner à l’époque où la science est massivement invoquée pour donner un poids politique à l’écologie.
Gorz se situe aux antipodes de l’approche des grands mouvements écologiques mondiaux actuels, des « vendredis pour l’avenir » à la COP25.
Une invitation donc à relire l’article avec toute l’attention que mérite un travail de réflexion de trois décennies …
Wei den Wilhelm Reich, huet och den Erich Fromm geduecht, dat d’Psychologie vun den Individuen en wichtegen Rôle an de gesellschaftlechen Prozesser spillt.
Mä hien konnt och op dir anerer Säit weisen, wéi d’Individualpsychologie selwer, vun de gesellschaftlechen Prozesser bestëmmt gëtt.
Am Kontext vun de politeschen Erfolleger vum Faschismus, huet den éisträicheschen Medezinner a Psychoanalytiker Wilhelm Reich sech éischt Gedanken gemaach, iwwert eppes wat hien « autoritären Charakter » genannt huet.
Wéi kënnt et, dat politesch Hetzer do Succès hunn, wou se dach eigentlech missten op Desintresse fale.
De Reich hat eng psychologesch Äntwert op di politesch Fro: an gewëssen Familljen gi bei de Kanner déi Perséinlechkeetsstrukturen ugeluecht, déi se herno empfänglech maachen fir Autoritéit, fir Follegen, an Matmaachen.
« Befeelen ass besser wéi Sex », heescht et an engem sizilianeschen Spréchwuert. A wie gär befeelt, deen huet eng Virléift fir Autoritéit an Autoritarismus.
Den Autoritären seet: du mëss wat ech well.
An du mëss dat, well ech et wëll.
