Ganz am Ufank vum 20. Joerhonnert, 1091, schwätzt den franséischen Soziolog an Sozialpsycholog Gabiel Tarde folgend Warnung aus :
« Les publics comme les foules sont intolérants, orgueilleux, infatués, présomptueux, et, sous le nom d’opinion, ils entendent que tout leur cède, même la vérité quand elle les contrarie. N’est-il pas visible aussi que, à mesure que l’esprit de groupe, l’esprit de public, sinon l’esprit de la foule, se développe dans nos sociétés contemporaines, par l’accélération des courants de la circulation mentale, le sentiment de la mesure s’y perd de plus en plus ? »
(Gabriel Tarde. L’opinion et le public. 1901)
An enger Serie vun Texter, déi den Ënnerscheed vun Massen (foules) an Publikumer (public) distinguéieren, mengt den Tarde dat Massephenomener zwar eng beandrockend, awer och nëmmen kuerzlieweg Manifestatioun vun den demokrateschen Prozesser duerstellen. Méi dauerhaft, méi ëmfaassend an dofir och méi wierksam, wann och manner virulent, wär dat, wat hien de Public nennt. Also dat wat spéider als di ëffentlech Sphäre sollt bezeechent ginn.
Dëse Public esou den Tarde gëtt duerch eng ëffentlech Meenung zesumme gehalen, déi esou ze soen säin geeschtege Band ausmécht. Selbstverständlech ass des ëffentlech Meenung net am Sënn vum Rousseau senger « volonté générale » ze verstoen, déi iergendwéi als allgemeng Iwwerzeegung oder Ideologie déi sech net aus den eenzelen Iwwerzeegungen vun allen, mä als eng Zort vun « objektivem Geescht » (Hegel) iwwert di subjektiv Meenungen eraus manifestéieren géif.
Di ëffentlech Meenung gëtt et nom Tarde nëmmen als Plural : et ginn also an enger Demokratie eng ganz Rei vun ëffentlechen Meenungen, an déi Meenungen stinn och am diskursiven Konkurrenzkampf géinteneen.
Den Tarde schreift dozou :
On dit l’opinion, mais il y a toujours deux opinions en présence, à propos de chaque problème qui se pose. Seulement l’une des deux parvient assez vite à éclipser l’autre par rayonnement plus rapide et plus éclatant, ou bien parce que, quoique la moins répandue, elle est la plus bruyante.
(Gabriel Tarde, op. cit.)
Des ëffentlech Meenungen ginn doriwwer eraus selwer medial esou wuel produzéiert an encouragéiert, wéi se vun de Medien och opgeholl a weidergespillt ginn. Esou ëffentlech Meenungen berouen also net einfach op eng aktiver Hierstellung vum Konsens, wéi den Walter Lippman dat gesi wollt, mä tatsächlech op enger Wiesselwierkung tëscht de Medien an hirem Publikum.
Mä wat als Hierstelle vum demokratesche Konsens noutwenneg erscheint gëtt och gären ëmmer erëm zum Schrëtt aus der Demokratie eraus. Dat schéngt ganz besonnesch siichtbar, wann d’Homogeniséierung vun der ëffentlecher Meenung des zu engem net méi hannerfrobaren Dogma erfréieren léisst, deem ze widderspriechen schwéier gemaach gëtt. Dann gëtt di ëffentlech Meenung zum Nährbuedem vu gesellschaftlecher Segregatioun an preparéiert d’Legitiméieren vun der Gewalt.
