Gefiller vum Kapitalismus (8/8): Léift als Maart

Ech hat am les­ch­ten Epi­sode kuerz dorop hige­wi­sen, wéi den lite­ra­resche Modell vun der roman­tes­cher Léift am Kon­text vun der indus­triel­ler Revo­lu­tioun vum spéi­den 18. Joe­rhon­nert, an dem Ufank vum 19. Joe­rhon­nert ents­ta­nen ass. Et si Variante vum deem Modell vun der Léift, déi an der west­le­cher Kul­tur bis déif an dat 20. Joe­rhon­nert eran, an deels och nach haut, als Ideal vun der Léift uge­si ginn.

Trotz­deem ass tëschent dee­nen zwee ges­chicht­leche Momen­ter eng déif an ers­taun­lech Trans­for­ma­tioun vum deem, wat Léift si sollt age­true­den. Fir déi Änne­runge kon­kret ze mies­sen, géif et scho bal duer goen zwou Bes­chrei­wun­gen vun der Léift géi­ge­niw­wer ze setzen.

Am Frie­drich von Schle­gel sen­gem Roman Lucinde, deen een vun den däit­schen Haapt­wier­ker iwwert d‘Thema vum Roman awer och vun der roman­tes­cher Léift duers­tellt, schreift den Pro­ta­go­nist – de Julius – vum Roman sen­ger Geléif­ten Lucinde an engem Bréif :

Alles ist beseelt für mich, spricht zu mir und alles ist hei­lig. Wenn man sich so liebt wie wir, kehrt auch die Natur im Men­schen zu ihrer urs­prün­gli­chen Göt­tli­ch­keit zurück. Die Wol­lust wird in der ein­sa­men Umar­mung der Lie­ben­den wie­der, was sie im großen Gan­zen ist – das hei­lig­ste Wun­der der Natur ; und was für andre nur etwas ist, des­sen sie sich mit Recht schä­men müs­sen, wird für uns wie­der, was es an und für sich ist, das reine Feuer der edel­sten Lebens­kraft.“

De Roman hat zu sen­ger Zäit e klénge Skan­dal gemaach, an dat net nëmme wéinst sen­gem expe­ri­men­telle lite­ra­resche Cha­rak­ter, mä virun allem wéinst der oppe­ner Fuer­de­rung vun enger Uto­pie an dir Léift mat der „Wol­lust“ vun der Sexua­li­téit an engem gemein­same Lie­wens­pro­jet, am engem Bes­tietnes zesum­me­geet, an deen och di tra­di­tio­nell Rol­len­tren­nung tëscht Mann a Fra ophieft. Léift kritt hein eng meta­phy­sesch a bal mys­tesch Qua­li­téit an dir, esou den Julius, de Sënn fir d‘Natur an di ganz Welt opgeet. Hien schreift sen­ger Léift :

Alles, was wir sonst lieb­ten, lie­ben wir nun noch wär­mer. Der Sinn für die Welt ist uns erst recht auf­ge­gan­gen. Du hast durch mich die Unend­li­ch­keit des men­schli­chen Geistes ken­nen gelernt, und ich habe durch dich die Ehe und das Leben begrif­fen, und die Herr­li­ch­keit aller Dinge.

Di reliéis Ënner­téin vun esou enger Léift si schwéier ze iwwerhéieren.

Kuckt een sech dann d‘Prosa vun der Duers­tel­lung vun der Léift op e puer vun den schein­bar „bes­ch­ten“, oder wéi een seet „qua­li­ta­tiv héichwäer­teg­sten“ Dating­säi­ten un, da liest een Folgendes :

Was deine Part­ner­suche […] beson­ders macht : Ein wis­sen­schaft­liches Mat­ching, eine Platt­form, auf der du selbst bes­timm­st und einen umfas­sen­den Ser­vice. Hun­dert­tau­sende Singles haben sich schon bei uns gefun­den. Wann ver­liebst du dich ?

Wir brin­gen dich dank unseres wis­sen­schaft­li­chen Mat­chings mit Singles zusam­men, die deine Werte tei­len, ähn­liche Ziele haben wie du und dich ideal ergän­zen. Und es funk­tio­niert : Neun von zehn […]Part­ner-Paa­ren sind mitei­nan­der glü­ck­li­cher als je zuvor (Paar­be­fra­gung 2019). Und auch Stif­tung Waren­test zeich­net die Pass­ge­nauig­keit unse­rer Part­ner­vor­schläge aus (02/2016). Du genießt höchste Siche­rheits­stan­dards.

Et kann een net ëmhier hei um Marx an Engels hire Saz ze den­ken : „Alles Stän­dische und Ste­hende ver­dampft, alles Hei­lige wird ent­weiht, und die Men­schen sind end­lich gez­wun­gen, ihre Lebenss­tel­lung, ihre gegen­sei­ti­gen Bezie­hun­gen mit nüch­ter­nen Augen anzu­se­hen.“ Ent­zau­be­rung, Ernüch­te­rung, Ver­flaa­chung, Verwës­sen­schaft­le­chung, awer mat héchs­tem Sécherheetsstandard !

Mä ass dat elo net Äppel mat Biere ver­gläi­chen ? Wat huet eng phi­lo­so­phesch oder qua­si-theo­lo­gesch Reflexioun iwwert d‘Léift aus engem Roman vun der däit­scher Fréi­ro­man­tik mat den peni­bele Mar­ke­ting-Flos­kele vun inter­na­tio­nale Firme mat, wann een den offi­ziel­len Infor­ma­tioune gleewe soll, Hon­nerte vu Mil­lioune vu Cliente ze dinn ?

Wa mer ein­fach kuerz­siich­teg op d‘Quelle kucke wou se hier­kom­men, dann u se selbst­verständ­lech näi­scht gemein­sam. Awer déi Pers­pek­tiv wär och grad esou ers­taun­lech wéi wa mer soe géi­fen : wat huet en gesell­schaft­lecht Phä­no­men aus dem 19. Joe­rhon­nert da scho mat engem änleche Phä­no­men am 20. Joe­rhon­nert ze dinn ? Wat se mate­neen ze dinn hunn, wat se mate­nee verbënnt, dat kënne vill Saache sinn : eng änlech gesell­schaft­lech Funk­tioun, eng ges­chicht­lech Entwé­ck­lung oder Trans­for­ma­tioun, eng pro­gres­siv Sub­sti­tu­tioun oder eng ges­chicht­lech Aus­dif­fe­ren­zéie­rung vun Dee­las­pek­ter, asw.

Wat déi zwee, de Roman an den Mar­ke­ting vun der Dating-Fir­ma mate­nee verbënnt ass dat se allen zwee Quelle sinn vun enger Aart wéi Léift defi­néiert gëtt oder bes­ser : wéi Léift sech als gesell­schaft­lech an indi­vi­duell Praxis an Erlief­nis gestalt.

Schonn eleng de Fait, dat et an engem ges­chicht­le­chen a kul­tu­rel­len Moment de Roman ass, deen en esou en grousse gesell­schaft­le­chen Impakt huet, dat onsen all­ge­men­gen Ima­ginäre nach bis haut dovun als Ideal bestëmmt bleift, an dat hon­nert Joer méi spéit eng kom­mer­ziell Platt­form, déi wuel nach vill méi Leit erreecht wéi et Roman­lie­ser gou­fen a ginn, di en ganz änle­chen Impakt op eis Kul­tur huet, fëllt wës­sen­schaft­lech Jour­na­ler a Bicher an der Ges­chichts- a Sozialwës­sen­schafts­fuer­schung. Fir et kuerz ze maa­chen : béid Extrai­ten hunn dee gemein­sa­men Nen­ner, dat se esou wuel en gesell­schaft­lecht a kul­tu­rellt Kons­trukt vun ges­chicht­leche Momen­ter aus­dré­cken, wéi se en och mat­ges­tal­ten. Béid sinn, an deem Sënn, virherr­schend kul­tu­rell Model­ler oder esou guer Idea­ler, vun der Praxis an min­des­tens impli­zitt, vun der Virs­tel­lung vun deem wat Léift ass, wéi se funk­tio­néiert, wéi se ents­teet, wou een se fënnt, asw.

Tëscht dem Schle­gel an dem Dating-Site leien tatsä­chlech Wel­ten. An dat net nëmme wat d‘Léift ube­trëfft. Bei dee­nen zwee leie ganz ver­schidde Wel­top­faas­sun­gen a Lie­wen­sop­faas­sun­gen, qua­si ganz ver­schidde Kul­tu­ren oder ver­schid­den Entwé­ck­lung­smo­men­ter vun der nämm­lech­ter Kul­tur, an hiren Trans­for­ma­tiou­nen zu Gronn.

An trotz­deem deelt déi roman­tesch Léift wee­sent­lech Ele­men­ter mat dir Gesell­schaft a Kul­tur, déi aus de kapi­ta­lis­tesche Pro­duk­tiouns­ve­rhält­nis­ser eraus ents­tane sinn, an déi haut esou kari­ka­tu­ral Zich uge­holl hunn, wéi se an den huele Mar­ke­ting-Ges­chwätz hiren Aus­drock fannen.

De Mënsch vun der kapi­ta­lis­tes­cher Kul­tur war geduecht als radi­ka­len Indi­vi­duum dee, lass­ge­trennt vun den Stan­desbänn an der Feu­dal­wirt­schaft, eleng an der wirt­schaft­le­cher Kon­kur­renz steet mat allen ane­ren Indi­vi­duen, wou en gez­won­gen ass mat enniich­te­ren Aen als Bezéiung zu anere Mën­schen op seng eegen Avan­ta­gen hin ze analyséieren.

Et ass dësem Indi­vi­duum, deen d‘Ekonomie mam Ideal­ty­pus vum Homo Oeco­no­mi­cus geduecht huet. Dën Homo Oeco­no­mi­cus – zum Gléck mees­ch­tens just eng wës­sen­schaft­lech Fik­tioun – sollt déi Per­soun duers­tel­len, déi an all hire Rap­por­ten zur Welt an zu den anere Per­soune prio­ritär op hiren eege­nen, per­séin­leche Pro­fit kuckt. Och an der Gefills­welt sollt dësen Homo Oeco­no­mi­cus sech ratio­nal verhale wéi en genoss-sichen­den Autist fir deen ane­rer héchs­tens Mët­tel zu sen­gen Zwe­cker sinn. An dat kën­nen esou harm­los Erlief­nes­ser wéi de flüch­tege Spaass, oder den Amu­se­ment sinn, wéi och di méi kal­ku­léiert Mani­pu­la­tiou­nen, déi dem eegene Wäert­ge­fill dénge sollen.

De Sujet vun der roman­tes­cher Léift ass ers­taun­le­cher­weis deen nämm­lech­ten Indi­vi­duum, dee lass­ge­léist vun allen affek­tive gesell­schaft­leche Bänn un sen­ger Iso­la­tioun als Indi­vi­duum, an un an der Sënn­lo­seg­keet vun enger Welt déi just op wirt­schaft­leche Kon­kur­renz­kampf verzweiwelt.

So mer et esou : de roman­tesche Liib­ha­ber, déi roman­tesch Liib­ha­be­rin ass den Homo Oeco­no­mi­cus mat Welt­schmäerz. De roman­tesche Mënsch ass net den enthu­sias­tes­chen Entre­pre­neur mat Ero­be­rung­sgees­cht, Beräi­che­rung­strieb a Gel­tungs­drang. Et ass den onglé­ck­le­chen Homo Oeco­no­mi­cus mat schmäerz­haf­ter Melan­cho­lie, mat Verz­wei­flung un der ins­tru­men­tel­ler Ver­nonft a mat Resignatioun.

D‘Utopie vum assu­méier­ten Homo Oeco­no­mi­cus ass di prak­tesch, Ver­wand­lung vun der Welt an dee­nen anere Mën­schen an en Ins­tru­ment vum eegene Pro­fit a vum Spaass.

D‘Utopie vum melan­cho­les­chen Homo Oeco­no­mi­cus ass d‘Gléck vum ënne­ren Emp­fan­nen an dem ver­léif­ten Zesum­me­sinn mat enger ane­rer Per­soun. Di roman­tesch Léift bes­teet dofir an der Ver­bin­dung vun zwee een­ze­gaar­te­gen Indi­vi­duen déi mate­neen ver­schmël­zen, a sech vun der Baus­se­welt ofwen­nen. Si viséie­ren d‘Eenheet vun der Lei­den­schaft, der Sehn­sucht an der sexuel­ler Erfëllung.

Contrai­re­ment zum Spaass – deem flüch­tege Pläi­séier vun der Consom­ma­tioun, deen ëmmer maî­tri­séiert a kadréiert ass – soll d‘Gléck vun der roman­tes­cher Léift éiweg daue­ren, eng Éiweg­keet déi duerch d’Trai­heet vun den zwee Part­ner gesé­chert gëtt.

D‘Geschicht vun der Léift vum 20 Joe­rhon­nert cha­rak­te­ri­séiert sech doduerch, dat dës zwou Varian­ten um eko­no­mes­chen Indi­vi­dua­lis­mus mate­nee versönt.

Den Homo Oeco­no­mi­cus als all­ge­men­gen Entre­pre­neur vu sech a sen­gem Lie­wen no de Cri­tèrë vun der Maxi­mi­séie­rung vum eegene Pro­fit an der eege­ner Pro­duk­ti­vi­téit assi­mi­léiert pro­gres­siv – an déi Rich­tung geet et näm­lech – den roman­tes­chen Indi­vi­duum, dee säi Gléck net an der indi­vi­duel­ler Beräi­che­rung, mä an der Léift zu zweet sicht.

Déi Versö­nung a Rich­tung Entre­pre­neu­riat kéint een an dräi Etappe beschreiwen.

An enger éisch­ter Etapp gëtt di roman­tesch Léift iwwert de Mar­ke­ting, de Film, an d‘Literaturindustrie mat Wue­ren a Kon­sum ver­bon­nen. Déi urs­prén­glech Ofwen­nung vun der Welt gëtt also duer­chläs­seg, a kom­mer­ziell duerchwuess.

De Kad­do deen een sen­gem Léif­sten oder sen­ger Léif­ste mécht ass zum Beis­pill en Owend an engem gudde Res­tau­rant oder en deiere Bijou. D‘Flucht aus der Welt vum All­dag hëlt d‘Form un vun enger Woche­nenn­drees mam eege­nen Auto, vum Wee­kend am Roman­tik-Hotel, oder dem Shop­ping an der Staat vun der Léift.

Di zweet Etapp wär dann déi, wou d‘Wueren an de Kon­sum net méi ein­fach am roman­tesche Modell Plaz hue­len, ma him hir Wäert-Logik opdrän­gen. De Wäert vun der Léift, an d‘Mooss vum affek­ti­ven Enga­ge­ment hän­ken elo net méi vun den Absich­ten, dem Sënn, der Sym­bo­lik oder dem sub­jek­tiv Emp­fonn­ten of, mä vum Geldwäert vum Kad­do. Hei fënnt also eng wue­re­fe­ti­schis­tesch Ëmkéie­rung vum roman­tesche Modell statt.

Et ass net méi d‘Gefill vun der Léift, vun der Ver­bon­nen­heet, déi den Wäert an d‘Bedeitung vum Kad­do aus­mécht, mä ëmge­dréit de Präis vun der Wuer oder der Consom­ma­tioun, déi d‘Seriositéit vun der Inten­tioun beweist. Wie mech an en 5‑Stäre Roman­tik Hotel aluet, oder mer e deiere Bijou schenkt, dee weist dat en et wierk­lech mengt. Dia­monds are a girl‘s best friend … Wou et soss d’Léift si sollt, déi den Wäert vun enger Bezéiung ausmë­scht, ass et elo den Wue­ren­fe­tisch deen den de Wäert aus­mécht. A wou soss d‘Léift éiweg dauere sollt, ass et elo den Dia­mant, als Sym­bol vun der Wuer déi den momen­ta­nen affek­ti­ven Inves­tis­se­ment iwwerdauert.

Di nächst Etapp ass dann erreecht, wann d‘Bezéiung sel­wer, dat hees­cht och di per­séin­lech Aart a Weis d‘Verhältnes zu dee­nen ane­ren ze den­ken, ze fillen an ze erlie­wen, nom Modell vun der kapi­ta­lis­tes­cher Funk­tiouns­lo­gik funk­tio­néiert. An deem Moment huet de roman­tesche Modell vun der Léift sech opge­léist, an d’Léift sech an eng nei kul­tu­rell Form ëmgeän­nert. Oder, wat nach méi gelee­feg ass : Ele­men­ter a Sym­bo­ler vun der roman­tes­cher Léift sinn an déi Wuren­fe­ti­schis­tech Funk­tiouns­weis inte­gréiert a gesinn do nach no Roman­tik aus, fir als Wuer oder Ser­vice ver­kaf ze ginn.

An der Seman­tik vun dësem Modell vu Léift ass d‘Notioun vum „Klick“ wee­sent­lech. De Klick ass net just en ane­ren Numm fir den roman­tesche Coup de Foudre. Et ass de Begrëff vun enger ane­rer Zort vu Bezéiung zum Aneren.

Dëse Klick steet net nëmme fir d‘Klang-Noahmung vun der Com­pu­ter­maus oder vum Kla­véier op dem Inter­net-Dating-Maart. De Klick steet fir déi Pro­ble­ma­tik vum bal onend­leche Choix vun den Part­ner­schafts-Optiou­nen : Hon­nert­dau­sende Sin­gele si scho bei eis glé­ck­lech ginn. Fir­wat pro­béiert där net ? D‘Formel ass net grad ori­gi­nell, schéint awer nach ëmmer ze wier­ken : scho Mil­lioune Leit hunn dëse Pro­duit kaf, op wat waart Dir nach ? An wann der iech haut nach deci­déiert, gëtt et nach e Pond Miel, eng Dosend Oran­gen oder eng Par­ti­ci­pa­tioun un der Aus­lou­sung vum Roman­tik-Woche­nenn bei engem vun onser Partner-Hoteller …

Hie steet och nach fir d‘Impulsioun vum Kon­sum-Choix, do di wës­sen­schaft­lech Mat­ching-Meh­to­den an hir algo­rith­mesch Praxis de gros vun der Viraar­becht scho gelees­cht hunn. D’K­lick-Léift funk­tio­néiert nom Vir­bild vum Een-Click-Kaf, deen duerch Ama­zon bekannt gouf. Mär hunn dat Bes­cht scho fir Iecg aus­ge­wielt, Där braucht elo just nach emol driw­wer ze kucken an ze kli­cken. An wann et net gefällt, kann een jo alles erëmm zréck­sché­cken. Keen enga­ge­ment deen een net zu all Moment réck­lee­feg maa­chen kann. 

D‘Een-Klick-Léift orien­téiert sech no den Cri­tèrë vun der geréier­ter Offer an Demande. Lie­bes­part­ner ginn et um Dating-Maart an enger qua­si onbe­grenz­ter Aus­wiel, all suergfäl­teg klas­si­fi­zéiert no admi­nis­tra­tive Wonsch-Cri­tèrë vu Kier­per­mierk­maa­ler, iwwer Gehaltsk­las­sen, bis op wës­sen­schaft­lech getest Cha­rak­ter­zich a sexuell Pre­fe­ren­zen. A genau esou wéi op anere sou­ge­nann­ten „soziale Medien“ gëtt dësen onend­leche Choix vu Liebes- an Sexua­lob­jek­ter iwwer Algo­rith­men no Kor­res­pon­denz-War­schein­le­ch­kee­ten op en kon­som­ma­blen Opti­mum erof-distilléiert.

Et kéint een soen datt dat, wat eigent­lech di ganz affek­tiv, ima­ginär, kogni­tiv an Verhaalens-„Aarbecht“ vun der Léift bei de reale Begéi­nun­gen aus­mécht hei vu Fil­ter-Algo­rith­men iwwe­rholl gëtt. Dank dësen Algo­rith­men brauch een also ni vu ganz fir unzefän­ken, di aner Per­soun ken­nen­ze­léie­ren. Et genéisst een vun Ufank un m Kader vun den héchste Séche­rheets­stan­dar­den. Just di les­cht Schrëtt, d‘text-Echangen an di real Begéi­nung muss een nach sel­wer an d‘Hand huelen.

Sinn also déi méi­glech zukünf­teg Part­ner no ste­reo­ty­péie­ren Klas­si­fi­ka­tioune vun Alter, Gréisst, Gewiicht, Reve­nu, Aar­becht, Inter­es­sen, Hob­byen, sexuelle Pre­fe­ren­zen zou­geuerdent, ass scho vill Zäit gewon­nen. Léift no Zue­len an der Logik vu Kee­fer a Verkeefer.

Op der Dating-App, um Dating-Site gëtt esou d‘Individualitéit vum Homo Oeco­no­mi­cus op der Sich no Léift op en Bën­del vu ste­reo­ty­péier­ten Attri­bu­ter mat Biller abs­traéiert. Als Attri­bu­ten-Bën­del stinn dann all sol­chen Indi­vi­duen eng Lëscht vu poten­tielle Lii­bes­part­ner als „wës­sen­schaft­lech“ ents­prie­chend Attri­bu­ten-Bën­del géi­ge­niw­wer. A selbst­verständ­lech steet hei och all Attri­bu­ten-Bën­del mat Lie­bes­bedürfnëss och a Kon­kur­renz mat allen ane­ren Attri­bu­ten-Bën­de­len, déi dat nämm­lecht sichen. Hei kënnt nach emol dat, wat den Erich Fromm als Mar­ke­ting-Cha­rak­ter bezeechent huet, zum Zuch. Et geet drëm sech bes­cht­méi­glech ze ver­ka­fen, di pro­fes­sio­nell­st Fotoë ze wei­sen, mat fan­tas­tesche Land­schaf­ten a lak­kelëche Kier­per­dee­ler eng Fas­sade ze wei­sen, déi den poten­tiel­ler Kee­fer Loscht gi soll, op d‘Maus, an op d‘Tastatur ze klicken.

Léift soll dann hei mam Aus­pro­béie­ren aus enger pre­se­lek­tio­néierte Biller an Attri­bu­ten-Offer, bei der rich­te­ger Per­soun „Klick“ maa­chen. Wann et net klappt feelt et un Optiou­nen net. Dofir ass di bes­chte Stra­te­gie – hei wär vun der neier Indus­trie vum Dating-Coa­ching ze schwät­zen – gläi­chzäi­teg e puer Optioune simul­tan duer­ch­zes­pillen, bis et dann emol „Klick“ mécht. Dofir gëllt et „all seng Optiou­nen“ opze­ha­len, bis eng bes­ser wéi di jët­zeg sech pre­sen­téiert. Et ass net schwéier ze gesi wéi d‘Relatioun sel­wer esou zum Maxi­mi­séie­rung­spro­zess an der Kon­sum- oder Inves­ti­tiouns­lo­gik gëtt.

Mä eleng dës nei Pro­ble­ma­tik vum bal onend­leche Choix bréngt e bekannte Pro­blem mat sech, nach éier ier­gend eppes „Klick“ mécht. Et ass de Pro­bleem vum Aus­wiel­pa­ra­dox, deen am Kon­text vum Kaf­ve­rhale fir d‘éischt am Joer 2000 for­ma­li­séiert (an selbst­verständ­lech als sol­chen och kri­ti­séiert) gouf. Ouni op di wës­sen­schaft­lech Dis­kus­sioun anze­goen, kenne mer dat bes­chriwwent Gefill all aus dem Super­mar­ché. Dëse Para­dox bes­teet doran, dat wat méi Méi­gle­ch­kee­ten zur Wiel stinn, wat et méi schwéier gëtt en Choix ze tref­fen, a wat all Choix dee mer dann tref­fen ëmmer man­ner iwwer­zee­gend gëtt. Well han­nert all Choix vers­toppt sech jo vläicht nach en bes­se­ren, oder en méi inter­es­san­ten, asw. Han­nert all Dating-Optioun vers­toppt sech esou ëmmer vläicht eng bes­ser Optioun …

Aus esou Verän­ne­run­gen eraus ents­teet also en ganz neie kul­tu­relle Modell vun der Léift, dee letz­tend­lech just nach d‘Symboler vun der roman­tes­cher Léift als eng vu senge Wärunge benotzt. An am Zen­trum vun dësem neien Modell steet net méi de Pro­bleem vum Emp­fan­nen, vu Lie­wen an Doud wéi an der roman­tes­cher Léift, mä de Pro­bleem vum Choix, mat allen sen­gen Kon­se­quen­zen, bis an d‘Funktionéieren vun der Léift, vun der Sexua­li­téit a vun de Part­ner­schaf­ten eran. D‘Eva Illouz schreift dozou :

Choice contains two sepa­rate ideas : one refers to the sup­ply of goods, name­ly that some­thing exists objec­ti­ve­ly in large sup­ply (as in « this super­mar­ket sup­plies a large choice of fresh orga­nic vege­tables »), while the second touches on a pro­per­ty of sub­jec­ti­vi­ty, as when an indi­vi­dual faced with pos­si­bi­li­ties makes a deci­sion also cal­led choice (as in « she made the right choice »). Choice then expresses both a cer­tain orga­ni­za­tion of the world, which pre­sents itself as an assor­ted set of pos­si­bi­li­ties encoun­te­red by the sub­ject in a direct, unme­dia­ted way, and an orga­ni­za­tion of the will into wants, emo­tions, and desires. A choo­sing will is a spe­ci­fic kind of deli­be­ra­tive will, facing a world that seems to be struc­tu­red like a mar­ket, that is, as a set of abun­dant pos­si­bi­li­ties, which the sub­ject must seize and choose in order to satis­fy and maxi­mize his or her well-being, plea­sure, or pro­fit. From the stand­point of a socio­lo­gy of culture, choice repre­sents the best way to unders­tand how the for­mi­dable struc­ture of the mar­ket trans­lates into cog­ni­tive and emo­tio­nal pro­per­ties of action. (Illouz, E. (2019). The End of Love : A Socio­lo­gy of Nega­tive Rela­tions. Oxford Uni­ver­si­ty Press.)

Aus dëser neier Fräi­heet an Oppen­heet ers­tinn dann och eng Rei vun neie Pro­ble­mer, déi d‘Eva Illouz am Begrëff vun der „nega­ti­ver Rela­tioun“ bes­chriw­wen huet. 

Mä dat ass eng aner Geschicht …

Op Radio 100,7 lauschteren … ➽