Pas d'image
Épisodes radio

Autoritär (2/7): Di autoritär Massepsychologie

Am Kon­text vun de poli­tes­chen Erfol­le­ger vum Faschis­mus, huet den éis­träi­ches­chen Mede­zin­ner a Psy­cho­ana­ly­ti­ker Wil­helm Reich sech éischt Gedan­ken gemaach, iwwert eppes wat hien « auto­ritä­ren Cha­rak­ter » genannt huet. 

Wéi kënnt et, dat poli­tesch Het­zer do Suc­cès hunn, wou se dach eigent­lech miss­ten op Desin­tresse fale. 

De Reich hat eng psy­cho­lo­gesch Änt­wert op di poli­tesch Fro : an gewës­sen Famil­l­jen gi bei de Kan­ner déi Per­séin­le­ch­keetss­truk­tu­ren uge­luecht, déi se her­no empfän­glech maa­chen fir Auto­ri­téit, fir Fol­le­gen, an Matmaachen.
(Lire la suite … )

Pas d'image
Radio

Autoritär !

Et gouf emol eng Theo­rie déi duecht, dat wa gesell­schaft­lech Ongläi­ch­hee­ten wues­sen géi­fen, déi Ënner­dréckt sech dru set­zen géi­fen, eng nei, méi gerecht Gesell­schaft ze grënnen.

An dunn ass d’Géi­gen­deel ges­chitt, esou wuel am Osten, wéi am Wes­ten gouf eng nei Zort vu Gesell­schaft erfonnt : déi vum Totalitarismus.

Wéi war dat méi­glech ? (Lire la suite … )

Pas d'image
Billets

Méprise bien la raison et la science …

Les cri­tiques de la psy­cha­na­lyse ne sont assu­ré­ment pas nou­velles. Et étant don­né la durée de leur récur­rence, elles ne sont plus par­ti­cu­liè­re­ment ori­gi­nales non plus. Il faut avouer que les défenses de la psy­cha­na­lyse ne le sont pas davantage. 

Pour­tant, il y a, depuis quelques années, un élé­ment nou­veau dans ce débat deve­nu rébar­ba­tif : le recours aux légis­la­tions et par-là, le recours au champ du pouvoir. 

Depuis quelque temps donc, le débat autour de la psy­cha­na­lyse a été cap­tu­ré par la lutte poli­tique de la pro­fes­sion­na­li­sa­tion des psy­cho­thé­ra­pies. Dans ce nou­veau cadre, le débat ne recourt plus aux dis­cus­sions scien­ti­fiques habi­tuelles, si ce n’est qu’à titre de pré­texte … (Lire la suite … )

Pas d'image
Billets

Adorno : Bemerkungen zur ›Authoritarian Personality‹

Mit den von Eva Maria Ziege erst­mals heraus­ge­ge­be­nen „Bemer­kun­gen zu The Autho­ri­ta­rian Per­so­na­li­ty„, deren Typos­kript sich im Nachlass Max Hor­khei­mers befand, bringt der Suhr­kamp Ver­lag dieses Jahr den zwei­ten unveröf­fent­lich­ten Text von Th. W. Ador­no heraus.1 Die „Bemer­kun­gen“ waren urs­prün­glich als Kapi­tel „über die Stel­lung der Stu­die im Verhält­nis zu ande­ren Theo­rien und For­schun­gen“ der 1950 erschie­nen Stu­die The Autho­ri­ta­rian Per­so­na­li­ty gedacht.

Ador­no hatte das vor­ge­se­hene Kapi­tel in zwei große Teile geglie­dert : Es sollte sich einer­seits mit der Stel­lung der Stu­die in der dama­li­gen For­schung bes­chäf­ti­gen und ande­rer­seits auf das Verhält­nis zu ande­ren „Groß­theo­rien“ ein­ge­hen. Trotz der teil­weise vehe­men­ten Kri­ti­ken, die der Autho­ri­ta­rian Per­so­na­li­ty seit ihrer Veröf­fent­li­chung zuteil wur­den, blei­ben viele von Ador­nos Über­le­gun­gen dur­chaus frucht­bar für aktuelle Unter­su­chun­gen des Rechts­po­pu­lis­mus und des Rechtsextremismus.

(Lire la suite … )

Pas d'image
Billets

A Dangerous Method

True to his­to­ric facts, Cronenberg’s A Dan­ge­rous Method holds some inter­es­ting sur­prises – natu­ral­ly, consi­de­ring the direc­tor and the actors’ work on the subt­lest sta­ging details. (See the Cro­nen­berg inter­view). Some of those details lie on the more comi­cal side, (Lire la suite … )